Biz cok bir sey istemedik be kardesim . Bak universite 2. Siniftayim , büt demedim sinav demedim final demedim mesaj attim . Neredesin? Nasilsin? Iyi misin ? Mutlu musun ? Kiminlesin ? Günün nasildi ? Sorun var mi ? Ulan her seyine kadar ilgilenirdim . Tek istedigim neydi biliyor musun? 'Iyiyim' demek yerine , 'iyiyim , sen nasilsin ? ' , ' senin gunun nasildi? ' , 'sen ne yaptin bugun?' .. biraz ilgiyi bize çok gördüler halbuki biz onlara hic gormedikleri ilgiyi gösterdik be kardeşim . Ama hep salak yerine koyulan biz olduk . Neden biz ? Bunlar aglamiyor muydu ? Bizi neden kimse sevmiyor ilgilenmiyor diye . Iste sevdik ilgilendik sonucu bu mu ? Bu mu yani sizin asktan sevgiden anladığıniz. Hala daha utanmadan bir de Günaydın diye mesaj atip seni seviyorum diyebiliyor hayatinda o cocuk varken . Ulan o cocugun gunahi ne bari ona fahiselik yapmada gibtir git madem onunla mutlu ol , onu mutlu et..