arkadaşlar bu sığır çok entelektüel takılır, bilgili imajı çizmeye çalışır, genellikle çoğu insana cahil gözüyle bakar ve her konuda mutlaka bir fikri vardır. bir gün bizim evdeyiz yine dinden konuşuyoruz. sürekli felsefi açıklamalar yapıyor, yeri geliyor alay ediyor. kimsenin inancına saygı göstermem diyor. bu huur çocuğu evdeki dini nesneleri gösterip hiçbir değeri yok bunların falan diyor. buna dedim şu kuran-ı kerim'i eline versem yere fırlatıp atabilir misin dedim. neden olmasın dedi cool bir şekilde. aldı eline. başladı kıvırmaya.. yav şimdi kitaba bir şey olur evdekilere hesap veremezsin, of boş ver saçma sapan hareketler yaptırtma bana, bu kitabı fırlatınca eline ne geçecek vb cümleler kurmaya.

atamadı yani. hepiniz adınız gibi biliyorsunuz aslında allah'ın varlığını. yokluğunu inkar ederken bile bir hiçmiş gibi hissediyor, ölüm korkusuyla yaşıyorsunuz, öteki tarafın varlığına eşşek gibi inanıyorsunuz.

ben de bu yollardan geçtim yarak kafalılar. ananız, babanız, kardeşiniz bir ölsün de o zaman "sadece toprak oldu gitti" diyebilecek misiniz?

"hocam sevdiklerimiz ölünce bizi görür mü?" diye imamın, hocanın zütünün dibinde dolaşacaksınız..