Ulan son zamanlarda ben de böyleyim. Gecen senenin ekim ayında en dibe vurmuştum. Hayatımda ilk olarak birini kaybettim, sonra 4 yıllık sevgilimi, sonra en yakin arkadaslarimdan bazılarını bugüne kadar. Sonra yine sevgilim oldu gezmek tozmak sevişmek güzel bir sey ama sevmeden sevişmek? I ih panpa. O da olmadı. Bi süredir ölsem diyorum allahtan korkuyorum amk. Hadi ondan korkmasam bu sefer aile var. gibtimin hayatı ne zevk veriyor ne de yol veriyor.

buraya kadar senle ortak seyler cikcagindan eminim. Gel gelelim bir seyleri aşmak için ugrastiklarima:
-vintage fotograflar cekmek için makine aldım. 80 tl bi sey. Filmi ve banyosu bi yerle anlasinca cok pahali olmuyor.
-salsa ve bachata kursuna yazıldim. Hafta sonlari o yol hic uzak gelmiyor. Her seyi unutuyorsun amk. 10 haftasi 270 tl.
-uzaktaki sehirlerde okuyan arkadaşlarıma gidiyorum kafa dağıtıyorum. Farkli çevre farklı insanlar güzel geliyor.
-kimsenin bilmedigi bi twitter hesabından icimden geleni yazıp ruh halime göre şarkı paylaşıyorum. Ergenler gibi birilerine kendimi tanitmadan duygularimi paylasabiliyorum.
-cok para gittiği için paket sigarayi bıraktım. Sariyorum. Ugras iste amk.
-bahar gelince de trekking vs gibi aktivitelere katilasim var.

He tek sorunlarim yukardakiler mi degil tabii ki. 21 yaşındayım aşık olduğum insanla 10 yil önce tanıştım. 5 yil sonra kabullendim sonra bunla yaşamayı ogrendim. Şimdi de kendi başıma ayaga kalkmayi ogreniyorum.

Sizin de varsa bu durumdan çıkma onerileriniz yazin da bilelim huur çocukları.