Günler bu şekilde akıp gidiyordu. Gülecek bir şey arıyordum kendi kendime .. Ancak yoktu. Bu cin olayları ve üzerine eklenen gibindirik üniversite stresi beni ne hale getirmişti. ilaçlarımı düzenli kullanıyordum . Arada bir pgiboloğa uğruyordum . Terapi rahatlatıyordu. Beni anlayan veya bana destek olan kimsem yoktu. Ne bi ailem ne bir arkadaşım . Yapayalnızdım . Sokakta gülüşen insanları gördükçe öldüresim geliyordu. Ve artık bu tarz yakınmaların , ergen isyanının beni bir yere getirmeyeceğini anlamıştım . Artık sadece derslere yoğunlaştım. Hergün test çözüyor konu kasıyordum. Sayısalcı olduğum için işimde zordu. Ancak yılmamak için çabalıyor her şeyin düzelmesinin buna bağlı olduğunu biliyordum .