/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    +42 -7
    askerlik görevi mi kosova'da yaptım.
    ekim aynın başlarında askeriyenin mutfağından sürekli eşyalar çalındığını farkettik. hiçbir şekilde yiyecek, içecek eksilmiyor sadece kazanlar ve kepçeler çalınıyordu. ulan kim napıyor bunları diye düşünmeye başladık. askerliğini yapan bilir koca kazanı askeriyeye elini kolunu sallayarak girip alıp çıkamazsın. askerler çaldı desek alıp zütüne sokcak halleri yok diye düşündük. sonra mutfakta nöbet tutulmasına karar verildi. ilk 3 gece birşey olmadı. 4. gece yani 17 ekim gecesi 3-5 arası nöbete beni yazdılar. sabaha karşı 3 amk, ortalık ayazdan kırılıyor. kosova burası her yer dağ taş derken mutfağa girdim sinirle oturdum masalardan birine köşede kafayı da duvara yasladım, ha uyudum ha uyuyacağım. bare iyice soteye gireyim de komutan gelirse beni uyurken görmeden ben toparlanırım dedim. soğuktan uyunmuyor dıbına kodumun yerinde. tencereler, kazanlar, kepçeleri sayıyorum can sıkıntısından derken dizime ufak çakıl taşı fırlattı birisi.

    etrafta kimse yok, arkamda ve sağımda duvar var, önüm zaten mutfağın içine bakıyor, bir tek giriş soal tarafımda var orada da kimse yok derken bu sefer ikinci bir taş geldi omzuma. dedim binin birisi beni taciz ediyor. mutfak askeriyenin içinde, dışardan siviller taş atamaz, kimseninde içeri sızıp bana taş atmaya zütü yemez. dedim kesin bizim koğuştakiler taşşağa sarıyor derken, kafama bir taş daha geldi. o ara silaha sarıldım.
    ···
   tümünü göster