/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 201.
    0
    sonra oturma odasına gittim. tv masasının altında ki kazınmış şeylerin fotosunu çektim. hocayı aradım. cevap gelmedi. ne yapacağımı bilmediğim o anlarda annem aradı. gecenin bi vakti aramazdı hiç uzunda zaman olmuştu. oğlum nasılsın dedi. sesi titrekti biraz. iyiyim anne dedim belli etmeden hayırdır dedim. oğlum baban çok hastalandı dedi. hayırdır anne nesi var dedim. bilmiyorum oğlum doktora zütürdük bi ses seda çıkmadı doktorlar vücüdunda bi sıkıntı bulmadı ne yemek yiyo ne bişey içiyo. çok kötüledi tüm gün yatakta tavanı izliyo arada bi konuşuyo bişeyler oluyo oğlum babana dedi. anne dedim ben yarın oraya geliyorum sakın bişey yapmayın bi hoca felan çağırmayın dedim. tamam dedi. balıkesirdeydi ailem. bursa yakın diye üniyi oraya yazmıştım. ertesi gün balıkesire geçtim. bi köyde yaşıyorlardıı kendi hallerinde babamın köyünde. babam emekli polis annem emekli öğretmendi. köy hayatı istemişlerdi sessiz sakin diyerekten. köyde öyle hayvancılığın yapıldığı bi yer değildi. çiftçilik yapan üç beş aile vardı gerisi köy hayatı işte. köye geçtim. kapıyı çaldım annem açtı.
    ···
   tümünü göster