o zamanlar 7 yaşındayım. marmara depremi olmuş bizim ev depremin merkezine 5 km her yer darma duman biz evin bahçesine baraka kurduk takılıyoz. zaten anlamıyoz hiçbişeyden oyun gibi geliyor bize. depremden sonraki gün daha 12 saat olmamış deprem olalı. huur çocuğu televizyoncular gelmiş gib gib konuşuyor akıllarınca haber yapıyorlar reyting alacak binler. ama ne kadar sinir bozucu kelimeler yetmez. hala enkazın altında insanlar var bu binler gelmiş yardım edeceklerine köstek oluyorlar. işte halk rezil durumda, insanlar sokaklarda acınası haldeler, çocuklar ağlıyor falan filan diye akıllarınca haber yapıyorlar. o sırada sinirler gerilmiş tabi dedem dayanamadı kanald ekibine saldırdı. Biz televizyondanda izledik sonra muhabiri yakalamış dedem allah yarattı demeden vuruyor bine. huur çocuğu elinde mikrafon hala konuşuyor insanlar sinirli halk telaş içinde diye. bunu duydukça dedem iyice sinirleniyor vurdukça vuruyor. allahtan babamlar ordaydıda dedemi sakinleştirip kurtardılar adamı. ne eğlenceliydi be. ah bi elime fırsat geçsede bende dövsem şu huur çocuklarını.