yürüdü…

gittiği yerin neresi olduğunu bilmeden yürüdü genç adam.

ayaklarında altı olmayan ayakkabılar.

ayaklarının altının kum mu çimen mi olduğunu anlamadan yürüdü adam.

elini bir direğe koydu. ağaç mı kaya mı bilmiyordu.

ama kendini içine çekti.

güneş bir azap gibi onu ısıtıyordu.

geçmişinin azabı, kendine duyduğu nefret…

bütün günahları sırtını dağlıyordu.

"ah be neden ben olamadım ki. neden birisi olamıyorum" diye sızlandı.

iki gözyaşı bir şerit şeklinde yıkadı iki yanağını adamın.

yere düştü.

çimen mi kum mu bilmediği yere.

yer onu çekti. benimsedi.

adam yerden özür diledi.

onu kirlettiği için…