sandelyede suspus oturmuş gümüşlerin tozunu alan annemi iziyordum. annem arı gibi temizliyordu herşeyi. çünkü alacağı 50 lirayı hakketmeliydi. çok sıkılıyordum o pahalı eşyalarla dolu evde. balkonda pahalı oyuncaklarla oynayan ev sahibinin iki çocuğu beni çağırmamışlardı yanlarına. oysaki ne kdar severdim trenleri... ev sahibi kadın geceliğiyle geldi salona. anneme kısa bir bakış attıktan sonra çocuklarına seslendi ' kelebeklerim gelin buraya' diye. dolaptan çıkardağı cam kavanoz yuvarlak çikolatalarla doluydu, hem de rengarenk... çikolatalara hayran hayran bakarken annem gözlerime sertçe baktı. ne demek istediğini anladım. uslu ve sessizce oturmalıydım. çocuklar koştular ve anneleri onlara üçer tane çikolata verdi. bense bir umut yandan yandan cam kavanoza bakıyordum. kadın kavanozu yerine bıraktı. tabi hayallerim paramparça oldu derken , kadın bişey unutmuş gibi kavanozu tekrar aldı, içinden bi tane kıpkırmızı çikolta çıkardı ve.. ağzına attı...

ben işte o günden beri ne zaman çikolata görsem kusasım gelir, yiyemem..