bir kız yüzünden psikolojim bozuldu

@21 tamam o yaşlarda ben de benzer bi durumdaydım. seninki biraz daha ağırı tabi.
bi defa şöyle söyleyeyim, %97 kadın seçer. zorumuza gidiyor, kaldıramıyoruz ama durum bu. çok sevdiğim bi büyüğüm bu konuda "dişi kuyruk sallamadan olmaz... olmaz!" demişti.
sonra, daha 19 yaşındasın, kendine bi sor bakalım, kadınlarla alakalı ne kadar tecrüben var ki hayatının kadınını seçebiliyorsun? (bu arada beni de 35 sanma amk, 24'üm ben de) daha görüp beğendiğin, aşk yaşadığın belki 1. belki 2. kadın. işi mantığa vurduğunda tamamen saçmalık yani.
bak sana hissettiğin şeyler yalan, bu işler saçma, öff bu çocukluk falan demiyorum. hissettiğin şeyler yannan gibi gerçek, çektiğin acı gerçek, sıkıntı gerçek, özlüyosan, ağlıyosan, istiyosan gerçek... ama bir kaç yaş daha atınca şu oluyo, bu durumla yaşamayı öğreniyosun. aşık olabileceğini, kuvvetli hisler yaşayabileceğini, birine bağlanabileceğini, ve de bağlandığın kişinin seni umursamayabileceğini idrak ediyosun. ondan sonra her şeye herkese ona göre yaklaşıyosun. bunun bilincine varıyosun. ve de bundan dolayı mutlu oluyosun! sen şimdi istemez misin, "giberim abi, banane, benim kafam rahat, başka işim mi yok amk.." diyebilecek bir tavırda olmayı? o hale geliyosun işte.
bak açık net, oluru varsa koş peşinden, yüz bulabiliyosan konuş. ama olmuyosa hiç uğraşma gibtir et, o kafaya bir an evvel gelebilmeye çalış. çünkü ha şimdi ha sonra, ilerde o kafaya sahip olacaksın.
son olarak bi de "işte bunlar hep ciks" diyorum. hormonlardan oluyo. senin aşık olman, bağlılık hissetmen, sürekli düşünmen... basıyo hormonlar, mecbur düşünüyosun takıyosun, bu da biyolojik bişey, bunun da bilincinde ol. bütün o duygular sen üreyip neslini devam ettirebilesin diye var... panpa umarım söylediğim şeyler yakın gelmiştir...