hiç sokakta kaldınız mı

edirne de okuduğum zamanlar meteliğe kurşun atıyoruz tabi öğrenciyiz sonuçta. 4 kişi kirası 200 lira olan bi harabede kalıyoduk kaleiçinde. kirayı veremedim ben amk durumlar kötü anlıyacağınız. bi akşam okuldan döndüm, eve gidiyorum kapıyı çaldım, arkadaş dediğim bu o.çocuğuu kapıyı açtı ama yarım açtı. kirayı vermediğin için giremezsin dedi. hiç beklemiyodum beyler 3 kuruş para için insanlar ne hale geliyor. bizde fakir ama gururluyuz tabi. senin allah belanı versin lan yarın eşyalarımı almaya gelirim şimdi kapat kapıyı giberim belanı dedim. zor tuttum kendimi. o ibbnede kapattı. yarrrak gibi kalakaldım tabi orda. saat akşam 6-7 gibi. saraçlar caddesinde kaç tur attığımı hatırlamıyorum. 2 bira aldım parkta oturdum biraz. sonra acıktım balık pazarının orda kokoreçci olur iyi de kokoreç yapar. edirneli olan bilir. gittim bi kokoreç yedim sonra kokoreçci dayının yanına oturdum. saatlerce muhabbet ettik. gece 2:30 gibi o da topladı gitti. aynı yerde oturmaya devam ettim. karşı büfedeki adam yanıma geldi ne yapıyosun burda saatlerdir diye. bende bu ssaaatte gidecek yerim yok dedim amk. beni takip et dedi. bi kahveye girdik, geceyi burda geçir dedi. bende sandalyelerden yatak yaptım amk kendime. sabah 7 gibi de s-ktir olup gittim ordan. ertesi gün başka bir arkadaş istediğin kadar bende kalabilirsin para sorun değil gece niye gelmedin lan diye kızdı bana. dost dediğin kötü günde belli olur diye boşuna dememişler beyler. sonraki ay elimiz biraz para görünce, beni eve almayan bine gittim. açtı kapıyı, al lan parayı diye 100 lira attım önüne, elektirik su faturası falan da gelmiştir diye. bişeyler geveledi ama ben duymuyodum yaptığım hareketin gururu ve etkisiyle başım dik göğsüm dik arkamı dönüp gittim. bu da böyle bi anımdır.