1. 1.
    0
    cem yılmaz arka planda anlatıyor. ben de yaşıyorum onun anlattığını. işte arkadaşımla terkedilmiş eve girdik, birbirimizi korkutuyoruz falan diyo. o sırada her taraf kararıyo 1 saniyeliğine. ışıklar açıldığında sinema gibi bi yerdeyim, garip garip insanlar cemle konuşuyo. ben de gidip hiç gülmedim dicem ama ayıp olur diye yalnız diyim diyorum. sonra çöl gibi bi yere geçiyor rüyam, bu sefer bi kıza dicem hiç gülmedim diye yanına yaklaşınca kovalamaya başlıyo beni, arnavut kaldırımlı, cennet mahallesi tarzı bi yerden aşşa koşmaya başlıyorum, sonra diyorum kendi kendime ben bunu giberim* köşeyi dönünce tekmeyi gömüyorum buna (bu arada erkeğe vurdum o anda) o sırada yine ışıklar kararıyo, yine başlangıçtaki sinema salonu tarzı yere dönüp uyanıyorum

    az önce uyandım. bi de uyandığımda yatak değiştirmiştim ( kardeşim evde değil )
    ···
   tümünü göster