1. 1276.
    +27 -1
    ben gülüyorum, kız gülüyor. babam mal mal yüzümüze bakıyor. ve efsane cümleyi sarf etti.. "rolarkost ney lan?", ben başladım sesli gülmeye.
    hakkaten gülmekten karnım ağrımıştı. ayak üstü adamı gibiyorduk, selin de bende birbirimize bakıp kahkaha atıyorduk. mahalledekiler
    hakkınızda dedikodu yapıyor dedi. "onların canı öyle istiyor da ondan baba. yakıştırıyorlar herhalde" dedim. haklıydım, yakışıyorduk birbirimize.
    ben biraz tipsiz kalıyordum yanında, ama kız benimdi, ailesinden sonra bana bağlıydı, kaybedemezdim bitanemi.

    hayat gene yannanımın kafasını yalamıştı. huur çocuğu rahat durmayacaktı biliyordum, ama gelsin bidaha giberiz havasındaydım. neyse babam önce
    yukarı çıktı ihsan amcanın yanına, uzun uzun konuştular, bu arada biz odada başbaşa kaldık selinle. salak salak kıkırdıyorduk, o anda annem girdi
    odaya bu sefer. "kızım senin derdin ne ne istiyorsun oğlumdan?" deyiverdi. okkalı bi tokat atacaktım az daha. kimse ayıplamasın, nasıl sinirlendim anlatamam.

    selin dediğim kızın ne kadar kaliteli olduğu şurdan belli ; anneme ne dedi biliyomusunuz "arada ders çalıştırsın yeter teyze :d"
    başladık yine gülmeye, "anne sen de yanlış anlamışın bişey yok aramızda" dedim. yine başladık gülmeye. babam geri döndü, kızı evine uğurladı özür
    dileyip. kalmıştık başbaşaa.. babamın yüzü yine de düşmüştü, büyük ihtimalle beni savunmuştu ihsan huur çocuğuna.

    edit: ihsan amca daha çok kıllanıyor zaten. peşimizi bırakmadı sonra
    ···
   tümünü göster