intihar etmeyi düşünenler gelsinlerr

Gayet sade bir hayat sürdüm. Şuan yaşım 18, dil öğrencisiyim bir sevgilim var iyi gidiyoruz. 7 ay oldu biz çıkalı. Küçükken her şeye sonradan sahip oldum. Giydiğim kıyafetler kuzenlerime küçük olan kıyafetlerdi. Hiç pahalı oyuncaklarım olmadı. Her şeye, herkeste olduktan sonra sahip oldum. 2. el şeylerle yetindim. Zengin değildik, doğru fakirdik. Ama ben fakir görmedim bizi hiç. Hep benden kötüleri düşündüm. Şu küçük beynimle şunu anladım hayatta; ne kadar çok istersen iste, olmayınca olmuyor. 18 yaşıma kadar bir sevgilim olmadı. Ben de hiç kendimi yaralamadım. Bıraktım. Zamana bıraktım. 6. sınıftayken külüstür bir bilgisayarım oldu. Onla yetindim, sonra iyi bir bilgisayar aldık. Bu sefer en iyisi bende oldu. Ama öncekilerine göreydi. Ben hep 1 adım gerisindeydim diğer çocukların. Liseye geçtim, herkes sevgilisi ile gezerken ben izledim. Sadece durdum öyle. Lisede sevgilim olmayacağını kabullendim. Umudumu yitirdim. Kendimi tam sınavlarıma vermiştim ki 12 sınıfta karşıma bir kız çıktı. Herkes sevgilisinden ayrıldı. Bu sefer benim sıramdı. Sınavı falan gibtim. Bu dünya sevince güzel onu anladım. Bir şekilde hayata tutunuruz, ama fırsatları tepersen mutlu olamazsın. Herkes gibi benim de hayatım bana özel tabi, sizin beni anlayamayacağınızı biliyorum. Kimse kimseyi tam olarak anlayamaz. Ama asla intihar etmeyi düşünmeyin. Yaşayın zaten öleceksiniz bir gün. Diğer tarafı merak ederek ölün. Ölümden sonrasını düşünerek, gülerek, tebessüm ederek ölün. Beyninize kurşun sıkarak veya boynunuzdan asarak değil. Saygılar.