sıkıldım edebiyatına güvenen gelsin

gönülden sevgi nağmeleri
kalbimin paramparça köşesinden hoş bir meltem gibi gelen duygu.
tanıyana dek seni giderdim hep aklımın zütürdüğü yola doğru.
sen ki bana fani dünyada tutunulacak bir dal olduğunu,
sen ki karın içinde tomurcuklanan umut dolu kardelen,
sen içimdeki karanlık dehlizlerde güneş gibi ışıldayan tanrı’nın lütfusun.

öğrencisine beyaz sevgiyi , siyah insanları ve gri hayatı öğreten
hocam gibiydin sen.
mevlana’nın dediği gibi aşktan büyük muallimin olmadığını,
bana acısıyla tatlısıyla sen öğrettin.
sen benim dünyaya haykırışım,
sen adın geçtiğinde aklımı saran mazideki şarkısın.

sen bende değerlisin, sen benimle değerlisin.
ben sensiz boş bir kalp ,bir hiçim.
seninleyken güzeldir hayatın her paresi.
sensizken yalnız, sevgisiz zindan gibidir gönlüm,
kuruyan nehrin ortasındaki martı misali.

seni gördüğüm an kalbim derinden çarpar,
saatler saniyeleri kovalar,
içim içime sığmaz taşar.
zaman acımasızlığını bir daha hissettirir,
seni benden alıp gider sessizce.

mürekkebi yüreğime akmıştı yazdığın mektubun.
günlerce zihnimi kurcaladı,
aklıma kazınan seninle şiir gibi günlerimiz
sanki her özelliğini taşıyordu çevremdeki nesneler,
şiir gibiydin sen.

kalbime umut serpen şafak vaktim,
karanlığı doğuşa bağlayan gün batımım.
geçmişim, anım, geleceğimsin
yüreğimdeki inci tanesi, berrak dünya nimetimsin.