incide bile söylemeye utandığımız

sene 1995 5 yaşında falanım. annemin dayısı haccdan gelmiş, yanına gittik şehire. işte orada da bu dayının torunu var, kız ile kuzen çocuklarıyız. oynuyoruz falan. sonra merdivenlerden yukarı çıktık çatıya. güneş enerjisi falan var. aşağıya baktık korktuk. herhalde canımız sıkılmış olsa gerek ki evcilik oynamaya karar verdik...

karı koca olalım dedik, önce evlenmek gerektiğinden dans ettik düğünmüş gibi. bize göre karı koca olmak öyle bir şeydi anasını satayım. düğün bittikten sonra çocuğumuzun ekgib olduğuna karar verdik. çocuk yapacaktık. ama nasıl? fikir kimden geldi hatırlamıyorum ama zannedersem ben demiştim. pantolonumuzu indirmemiz gerekiyor dedim. dize kadar indirdik. sonra? dedi kız. düşündüm düsündüm.. biraz daha dedim ve ikimiz de iyice indirdik külot da dahil. kızın dıbını gördüm, ilk defa gördüm tabi şaşırdım. sonra dedi kız. amk cevap veremiyorum. bilmiyorum çünkü. tamam ayıp yerleri açtık da.. ne yapıyoruz bunlarla? dedim tuvalet yapmamız gerekiyor. yere çömelip ikimiz de sıçtık amk. böyle olur gibi gelmişti bana o yaşta. o sırada ablası denen kaltak bizi aramaya çıkmış, bizi öyle görünce bağırdı, çağırdı. o da bizden 3 yaş büyük. bu takumuzu falan temizledi, biz de kız ile aşağıya kaçtık.

evet beyler, kimseye anlatamadım ben bunu akraba olduğu için. umarım kız hatırlamıyordur. ilk dama kız atma girişimim böyle sonuçlandı, başarılı mı başarısız mı siz karar verin.

ha bu arada kız bu olaydan tam 18 yıl sonra geçen yaz beni facebooktan ekledi, mesaj attı. ben de biraz tersledim bir daha yazmadı. hala ekli.