-ben anladım ki ne dersem diyeyim ikna olmayacaksın. şeytana uyup seninle yaptığım şeyler olmamalıydı yada bi sürelik olmalıydı. bilemezdim bu noktaya geleceğini.
+belki ebru. belki öyle başladı ama şimdi bambaşka bişey içimdeki.(heyecanla)
-belki de sadakatsizliğimin cezasını çekiyorum.(dediklerimi dinlemiyor bile)
+bunları çıkar aklından. ortada bi suç yok ki cezasını çekesin. hemen yarın gidip biraz daha para bulacam yada istediğin kadar bulurum. kaç para istiyorsun söyle, valla bulurum.

saniselik gülme refleksinden sonra döndü bana. baştan aşağı süzmeye başladı ve konuştu;

-kendini dışardan bi görebilsen(kafasını sağa sola salladı ağırca)

donup kaldım. yaşı benden büyük olduğundanmıdır bilmiyorum, karşısında azarlanan küçük bi çocuk gibi kaldım.

-herşeyi oyun sanan, kendinden başkasını düşünmeyen, zerre şerefi olmayan bi çocuksun sen!

bu sözler ağır giblet taksörün yumrukları gibiydi. karşılık veremiyorum.bu konuşmalardan sonra çıkarıp ateş mi edecek.

-minicik bi çocuk. istediği olmayan şımarık, aptal bi çocuk.

ağzım açık ama konuşacak kelime bulamıyorum.

-annen, baban,abin. hepsi keşke olmasaydın diyordur. kaç defa babandan duydum bi bilsen. büyük pişmanlıksın tipsiz.

konuşmaya çalışıyorum. ağzımdan kelime şöyle dursun ses bile çıkmıyor.

-beni sevdiğini söylüyorsun. hepsi yalan.sen kendi mutluluğunu düşünüyorsun. keşke olmasaydın be tipsiz. keşke olmasaydın.

diyip, dona kalmış bedenimin etrafında ağırca yürümeye başladı. yürürken konuşuyor.ben ise öylece bekliyordum.

-beni sevseydin, mutlu olmamı isteseydin bırakırdın beni.ben burda mutluyum. sensiz mutluyum.

sol tarafıma geçti.

-keşke hiç olmasaydın tipsiz.

-keşke bıraksaydımda orda kendini kesip ölseydin.
bu son söz içim yaktı. konuşmaya yeltendim ki ebru son darbeyi vurdu.

arkama geçip. enseme yanaştı. soluğu ensemi ısıttı.

-keşke ölsen.

yutkundum.

nerden bulduğunu tahmin edemediğim silahla ateş etmesini bekliyorum. bende olanların bitmesini istiyorum belkide. belkide haklıydı.

benim 2 seçeneğim var.

1-ebru ile kaçmak
2-ölmek.

ölmek istemiyorum,bu şekilde yaşamaktan, mücadele vermekten yoruldum. artık bitsin istiyorum. hani ölmek istersinizde gtünüz yemez ya öyle bişey.

hayatımda duyduğum en kırıcı sözler bunlar olmalı. kimden duyduğuma bakın.bu sözleri duymak ölümden az daha iyi.

gözlerimi kapadım. güzel kokan ağzından çıkan son sözler bumuydu. öldürecek misin beni ebru?

son sözünü söyleyince, şuan ölmeyeceğimi, ebrununda beni hiç affetmeyeceğini anladım.

-ölmeni bekleyeceğim tipsiz.

diyip gitti.1 dakika öylece bekledim. buzlarımın çözülmesini bekledim. kalbimin buzlarından bahsediyorum.

bu söz ebrunun bunu yapamayacağını gösteriyordu.

gözlerimden 3-5 damla yaş aktı, üşüyen yüzümü ısıtarak geçip gittiler. yumruklarımı sıkmışım. dişlerimi kırılırcasına sıkıyorum. ebru kafamın arkasında.

az önce narin, kibar,şık giyinimli bir kadın,22 yaşındaki bir adamı sadece konuşarak derbeder etti. saat 21:15

kendimi toparlayıp ağır adımlarla yürüdüm. nereye yürüdüğümü bilmiyorum. şehrin şatafatlı mağazalarının önünden yürüyorum. lüks cadde ışıklandırmaları yüzümdeki karanlığı aydınlatamıyor.

gök kuşağının içindeki kara lekeyim ben.

cebimde tek kalan sigarayı yaktım. kafam aşağıda yürüyorum. gözüm giyim mağazalarının birine denk geldi.

kulağımda ebrunun o sözü yankılandı.

-dışardan kendini bi görebilsen-

mala bağlamış vaziyette, mağazaya girdim.

çocuk:hoş geldiniz efendim. yardımcı olmamı istermisiniz.
+aynaya bakıp çıkacam.

adam dalgamı geçiyorum yoksa ciddimiyim karar veremedi. kötü espriye karşı yapılan sahte gülümsemeyi yapıp gitti.

geçtim aynanın karşısına. bakıyorum kendime. karşımda