sigarayı lütfen bırakın

sözüm yeni başlayanlara , ya da içmeden durabilen ve tek tük içenlere ...

günlerdir uykumu düzene sokmaya çalışıyordum... tam ayarını tutturamıyordum... bu gün henüz bir kaç saat önce uyumuş olmama rağmen biraz önce bir telefonla uyandım... arayan annem... normalde öğlen vakti aramazdı... telefonu görünce aslında arama sebebini tahmin etmiştim...

burada şu konuya değinmeliyim... genelde aile anne, baba,kardeşten ibarettir ancak benim için dayı da buna dahildi... çünkü doğduğumdan beri dayımla neredeyse ailemdeki diğer bireylerle olduğu kadar içli dışlıydık...

dayım 20 yaşından beri şizofreni hastasıydı... ben küçükken sadece hasta olduğunu bilirdim... pek bir şey farketmezdim... her geldiğinde kesin ya oyuncak getirirdi yada abur cubur bişeyler... tabi yazdırırdı kendi parasıyla değildi ama ne farkeder... zaten çocuktum önemli olan o geldiği zamanki heyecanım... her geldiğinde ikna eder o gece bizde kalmasını sağlar yanında yatardım...

hastaydı ama bana ingilizce sayı saymayı, karikatür çizmeyi, gülmeyi o öğretmişti... hiç hasta gibi değildi aslında...

gel zaman git zaman büyüdükçe anlamaya başladım tabi hasta olduğunu... yeri gelir ben eskiden barış mançoydum dediği olurdu, yeri gelir anneme hatırlıyor musun eskiden timsah beslerdik aslan beslerdik dediği olurdu... elde değil gülerdik... ama kötü niyetle değil gerçekten komik olurdu gülerdik... o da fark ederdi bazen saçmaladım diymi yine derdi... gülerdi...

dayım anneannem vefat ettikten sonra anneannemin evinde yaşamaya devam etti... anneannemin maaşını da ona bağlatmıştık... güzel bir evi tam yetmese de bir maaşı vardı... babamı da es geçmeyelim bizim peşimizde koştururken birde yıllardır annemin kardeşi olan dayımdan ilgisini alakasını ekgib etmedi...

20 yaşından beri şizofreni olmak beraberinde tabi bazı zorluklar getiriyordu... evlilik yok,iş hayatı yok, düzen yok, çoluk yok çocuk yok,ne kadar bakım yaparsan yap 10 günde mahvolan ev hali ne kadar bu aralar iyi dersen de bi gecede kırdığı eşyalar... komşuları çok severdi iyi ki yıllardır o dairede yaşardı ve hiç ciddi bir şikayet olmamıştı... çünkü özünde muhteşem bir insandı ve o hastalığı olmasaydı eminim çok farklı olurdu her şey onun için...

bu zor hayatın içinde 20 yaşından beri her gün en az 2 paket sigara içerdi... demiştim maaşı yetmezdi zaten... hiç sigarası sönmezdi... birinin peşine diğeri diğerinin peşine bir diğeri... çok öksürürdü öksürüğünü kesmek için bir tane daha yakardı... 56 yaşındaydı artık 36 senedir bu böyle devam etmişti...

5-6 ay önce 10 gün kadar bize uğramamış... babam bi bakmaya gitmiş... direk alıp hastanaye zütürmek istemiş görür görmez... tabi dayım gider mi... bu tarz hastalar hoşlanmaz öyle yerlerden... birde geçmişindeki 20 li yaşlarda kaldığı bakırköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesinin etkisi de vardır illaki... güç bela ikna etmiş dayımı...

dayım o kadar zayıflamış ki bir anda babam gözlerine inanamamış... hastaneye zütürüldüğünde yapılan tahliller, testler,çekilen filmler sonucu ciğerlerinin ağzına kadar kan dolduğunu bu kanı temizlemeden net bir sonuca ulaşılamayacağı ve muhtemelen akciğer kanseri olduğu söylenmiş...

gittiğimde dışarıdan göğüs kafesine açılan bir delikten hortum sokulmuş, ciğerlerindeki kan temizlenirken bulmuştum dayımı... verilen ilaçlarında etkisi ile yine hastalığının en etkili olduğu dönemlerden birini yaşıyordu... tamamen hayal dünyasında yaşıyordu... bir süre sonra muayeneler sonuçlandı tekrar testler yapıldı... dördüncü evre akciğer kanseri... bu noktadan sonra en iyi tedavi bile sadece kısa süreli ömür uzatmaya yardımcı olurdu... iyileşmezdi...

taburcu olduktan sonra bizim eve yerleştirilmişti... ben tekrar okuluma dönmüştüm... sürekli haber alıyordum... bir iyiydi bir kötü... arada gittiğim dönemlerde benden çaktırmadan sigara isterdi... doktor içsin artık demişti ama babam izin vermiyordu... yine de günde 1-2 içiyordu... babam da pes etmişti zaten... günde 3-4 tane içmesine izin veriyorduk... hiç içmemesi onun için tabiki daha faydalı olurdu ancak inanın özet geçiyorum... çok zordu...

iştahı yerindeydi akciğer kanserinin bu noktasında olan birine göre... ama her gün dahada güçsüz kalıyor dahada eriyordu... dağ gibi adam gittikçe ufalıyordu... aklı da gittikçe daha da karışık bir hal alıyordu... bazı günler sanki daha yıllarca yaşar gibi görünüyordu... ama ben bu hastalığı biliyorum... akciğer kanserini değil ama kan kanserini... anneannemi de kanserden kaybetmiştik... çok iyi olduğu bir dönemde son nefesini vermişti...

aslında insan gerçekten birebir şahit olunca acı çekmeden son bulsun hayatı diyor... ama sonuna kadar yaşadı dayım bu hastalığı... zaman zaman anneannemi görürdü rüyasında zaman zaman ölümden bahsederdi... biz söylememiştik ama biliyor gibiydi... bu gün öğrendim ki ben okuluma ara verip gitmemeyim diye söylememişler... 3 gün önce sağ tarafı tamamen felç olmuş yavaş yavaş konuşma yetisini kaybetmiş... hastaneye zütürmüşler... kanser beyne de sıçramış... son 2 gündür neredeyse cansız gibi yatıyormuş...

ve dün gece sabaha karşı nefes sesi kesilmiş...

bu gün adımla birlikte anons edilmiş adı... annemin kardeşimin adı ile birlikte... hemen işlemleri başlamış... şu an muhtemelen yıkanma işlemleri bitmiştir... ikindi vakti toprağa verilecekmiş... bu işlemler bana mı inat bu kadar hızlı halledilebiliyor... sözde okulum düşünülüyor... aksatmayayım diye son anda söyleniyor... sanki muhteşem bir okul hayatım var da... bu hafta mı kurtaracak sanki...

uyandığımdan beri sigara üstüne sigara yaktım... bile bile , göz göre göre her gün en az bir paket sigara içiyorum... işin kötü yanı isteyen tabi ki bırakır ama ben resmen bırakmayı aklımdan bile geçirmiyorum...

o yüzden diyorum henüz yeni başladıysanız yada arada bir içiyorsanız yada günde tek tük içiyor yada içmeden dayanabiliyorsanız hiç içmeyin... bağımlıığınız artmadan bu sayılar yükselmeden bırakın...

ben inançları çok güçlü biri değilimdir aslına... genelden değişiktir aslında öyle söyliyim...

dayım bu dünyada görmediği gün yüzünü umarım var ise öteki tarafta görür ki zaten tanıdığım en iyi yürekli insandı... okuyan olursa duasını diliyorum... bende abdestimi alıp elimden geldiğince duamı edicem... insan böyle zamanlarda sığınmak istiyor bişeylere... ölüm gerçeği çok zor kabul ediliyor...

şu an elimden başka bir şey gelmediği için yazmak istedim... kafam dağılır mı bilmem... gün neyi getirir bilmem... şu an mal gibiyim kafam bom boş... buna hazır olduğum için mi yoksa henüz idrak edemediğimden mi bilmiyorum...

buradan tüm hastalara, hasta yakınlarına acil şifalar diliyorum...