1. 576.
    +11
    sabahları okuldayken sessiz sakin kendi halinde, hatta genelde yerinden bile kalmayan birisiydim, hala da öyleyim bir anda değiştim diyemem.
    şöyle ki akşamları günün nasıl geçmesini istediğimi kafamda hayal ederdim. kısacası hayal kurardım. istediğim kişi olurdum.
    gerçekte söyleyemediklerimi söyler, yapamadıklarımı yapardım. hem de gayet uçuk olabiliyordu bunlar. ve 2 saate kadar sürüyordu. düşünün beyler. 2 saat boyunca aynanın karşısında kendinizle konuşuyorsunuz, evde dolanıyorsunuz. bu sırada dopamin salgılanıyor evet. ve bağımlılık olduğu da doğru çünkü derse otursanız hemen kalkıyorsunuz çünkü onu istiyorsunuz. ders çalışamıyorsunuz, reseptörlerinizin dıbına koyuluyor. ertesi gün gene aynı. sabah "ölü adam" akşam ise "kendi dünyasında canlı adam" oluyorsunuz.
    ne derslerde, ne sosyal hayatta başarılı oluyorsunuz...
    giden onca zamana oluyor...
    toplumda yer edinemiyorsunuz...
    saçma sapan düşüncelere dalıyorsunuz...
    ve bu böyle uzar gider...

    şimdi biyolojik nedenini biliyorum. entriyi "oh be ulan sırrı çözdüm amk" diye bitirmeyi ben de isterdim ama genel olarak, diğer başlıkların da yaptığı gibi sadece farkındalık kazandık. tamam 31 çekmicez, kolay haz veren şeyleri bırakıcaz. ama bakalım yeterli olacak mı
    ···
    1. 1.
      +1
      oha mk nasıl bir pgibopatsın sen
      ···
      1. 1.
        0
        Ahahahha 3 sene geçmiş.. kötü günlerdi..
        ···
      2. 2.
        0
        düzeldin mi lan
        ···
      3. 3.
        0
        Hayır hala aynı panpa
        ···
      4. diğerleri 1
   tümünü göster