sıçarken gözlerinin daldığı fayans deseni

çoğu zaman çocukluğuna gÖtürür insanı. özellikle alaturka tuvaletlerde daha sık rastlanır bu olaya. musluktan gelen suyun bir nehir edasıyla gürlemesi , tükürüklerimizle ona yön vermeye çalışmamız , sigara içerken " hangi elimle tutsam acaba " düşüncesi , tuvaletten çıkınca odaya gitmeden bi cola alayım planı ve hayata dair herşey bizi rahat 10 dakika o dar , kasvetli sarı ampüllü mekanda tutar. kırmızı/mavi tas çoğu zaman arkadaşımız olur. tuvalet peçetesi orada öylece salınmış bekler bizleri. muhtemel 5 aydır el sürmediğimiz sabun ne çabukta kağıt kadar incecik kalmıştır. işimiz bittiğinde ellerimizi yıkarız ve lavabodan sıçrayan su zerrecikleri hep bu rüyadan uyanmamıza sebep olmuştur. en sonunda " bari havlunun şu kullanılmamış kısmına elimi sileyim " gibi zeki bi hareketle bir daha yeniden ziyaret etmek üzere ayrılırız yediklerimizi sıçıp , hayallerimizi yediğimiz yerden.