eski bayramlar bambaşkaydı

aynen öyle beyler...

şimdiki çocukların çok afedersiniz pötünü gibiim, ulan ne günler geçirdik hakkaten yaa.

ne heyecanla kalkardık, bayramlıklarımızı giyerdik. pederle dedeyle bi yakın bi büyükle camiiye giderdik. bayram namazından çoğumuz bir gibim anlamazdı ama o temiz çorap kokusu bilinçaltımıza yerleşip çocukluk travmalarımızdaki yerini almaya başarmıştır.

gelinirdi, kahvaltı sofrası kurulmuş. o fazla haşlanan dakikasını söylediğimiz halde bir türlü tutturulamayan haşlanmış yumurtayı mideye indirip kısa vadeli bi fesat geçirdikten sonra çocukluk arkadaşlarımızla buluşup direk harçlık ve şeker toplamaya giderdik amk..

şimdiki çocuklara bak bi amk?

ana baba olacak yazarlarımıza sesleniyorum. beyler, inci ruhunu hiçbir zaman kaybetmedik. evlat sahiplerimiz ve evlat sahibi olacak canım kardeşlerim.

evlatlarımızı şu dıbınıyolunugibtiğimin sistemine göre yetiştirmeyelim. televizyonun bilgisayarın ferrenin kayıt ol gib reklamlarının ayça oturum açtıların karşısına bırakmayalım. metin2 ve wolfteam oynamalarına izin vermeyelim. çıksın mahalleye kavga etsin top oynasın düşsün dizlerini kanatsın bigiblet sürsün

ama, ama. bakın ama diyorum şu tiksindiğim yavşaklara benzemesin. ileride görürsem bi çocuğunuzu

ailende inci sözlük yazarı var mı diyeyim.

neyse amk duygulandım. şimdi gibtir olup gidin.

bayramda küs kalınmaz. yapın büyüklüğünüzü arayın koşun yanına.

seviyorum sizi binler. sabah sabah soluğu klavye başında alıyorum lan. canlarım benim,

ve son olarak

inci sözlük bir ailedir *

aydından bir yazar.

sevgilerle