1. 1.
    +8 -3
    bir gece vakti odama geliyor... şerefsiz... başlıyor sormaya...
    çocukluğum = ç
    hunili yazar yani ben = b

    ç = nooldu tiyatrocu olduk mu ?
    b = olamadık
    ç = para kazanıyo muyuz ?
    b = eh

    ç = kızlar ? kızlar nerde ?
    b = ne biliyim mına koyim
    ç = sakallar çıkmadı mı ?
    b = eğri büğrü çıktı kestim.
    ç = annem öldü mü ?
    b = yok içerde uyuyo

    ç = bu kadar mı uzadık lan ? nerde kaslar ? hani üçgen vücut olucaktık ?
    b = eh seninde işin gücün karı kız boy posmuş mına koyim.
    ç = ayfer noldu ?
    b = evlenmiş oğlu olmuş geçen ay

    çocukluğum durdu hiç bir şey söylemedi uzun uzun baktı yüzümü odamı yatağımı inceledi ve birden ağlamaya başladı

    b = şşş ağlama lan al bak bu ayın elemanı seçildik

    duruyorum hiç bir şey söylemiyorum
    bakıyorum... bakıyorum... uzun uzun yüzüne odaya yatağa bakıyorum. Ayın elemanı değil, yüz yılın elemanı olacaktık biz... hatırlıyorum
    başlıyorum ağlamaya
    ama diyorum ağlarken yinede iyi insan olduk lan kimseye kötülüğümüz dokunmadı git sor bak istediğine
    çocukluğum biraz duruluyor göz yaşlarını ve burnunu siliyor

    ç = kızların memesini öptük mü hiç ?

    öptük diyorum hemde bissürü öptük oğlum diyorum en ince ayrıntısına kadar anlatıyorum sahaba kadar anlatıyorum çocuk işte hemen inanıyor
    ···
   tümünü göster