merdivenleri hızla inip arabaya doğru koşmaya başladım. şimdiki aklım olsa yavaşça giderdim dikkat çekmemek için ama mümkün mü? korkudan ağlıycam nerdeyse. mahallenin kaşarları pür dikkat bana bakıyor ama aa ne karizmatik çocuk diyerek değil.bu dıbına koduguma ne olmuş der gibi bakıyorlardı. nihayet arabaya vardım. anahtarı arabaya takana kadar ne mücadeleler verdim. hani korku filmlerinde canavardan kaçan adam arabaya binerde anahtarı deliğe sokamaz. işte öyle bi durum. yoğun çabalar sonucu anahtarı soktum deliğe. kendi kendime -lan dıbına koduğum hem şu deliğe sokma merakın yüzünden herşey başına geliyo-dedim. patinajla kalktım son sürat gidiyorum ama nereye gittiğimi bilmiyorum.ne kadar saçma değilmi o kadar risk almışım mahallenin en güzel kadının gibmeye çalışıyorum. yaşlı bir bunak için bu kadar stres yapıyorum.