1. 13401.
    +8
    müzik bağımlısı olmaktır
    bazen haline için burkulsa da zamanla bu duruma alışıp çevrenle tamamen bağlantını kesmektir
    güvendiğin, takıldığın 2-3 dostunun da sana kazık atıp arkandan vurmasıdır
    böyle bir durumda da bahsedilen iç burukluğu tarif edilemeyecek kadar artar; sonuç daha fazla daha fazla müzik daha fazla göz yaşı...
    onca kalabalığın, tanıdığın içinde kimseyle tek kelime konuşmamaktır. konuşmak istersin aslında ama yapamazsın, anca biri gelip selam verir konu falan açılırsa...
    gittikçe içine kapanmaktır, ses tellerinin işlevini yitirmesidir
    kendi kendine konuşmaktır nihayetinde ve hayal dünyasının sınırlarını gün geçtikçe genişletmektir
    bazen durup dururken gözden bir kaç damla yaşın süzülmesidir
    ama bi o kadar da güzeldir yalnızlık tamamen alıştığın zaman!
    taa ki oç un biri gelip sana ümit verip ardından bişey yapmamış gibi aniden kendini soyutlamasına kadar...
    ve iç burukluğu biraz daha artar...
    çevrendekileri daha iyi gözlemlemektir;
    çevrendekilerin çoğunun aslında ne kadar pislik, yavşak, iki yüzlü olduğunu görüp onlardan daha çok soğumak ve bulunduğun ilin hatta ülkenin sınırları dışına çıkmak hepsinden uzaklaşmayı istemektir
    paranoyaklaşmaktır
    sarılacak kimsen olmadığı için yastık, mont, battaniye vb. bilimum sarılabilinecek nitelikteki eşyalara koala gibi sarılmaktır
    gündüzleri sevmemektir
    bu başlıktaki her entryi okuyup tek tek şukulamaktır
    benimki hem yalnızlık hem asosyallik beyler, başka bişey de olabilir bilmiyorum
    edit: alıştım beyler...
    yalnızlık güzeldir.
    ···
   tümünü göster