-ben de deneyebilir miyim?

diye sordum pet şişesinden su içen onur'a... "tabii" diyerek yanıtladı. yere oturdum.

-az koy.

kendime şaşırıyordum. miray geldi aklıma... o da içmişti bu taku bir zamanlar. çok kızmıştım... şimdiyse pislik içindeki bir evde, kova denilen düzeneğin önünde, onur'un çakmağıyla yavaş yavaş yanan kapağın üzerindeydi gözüm.ve birazdan dolacaktı ciğerlerime zehir."al" dedi onur garipsediğim bir yüz ifadesiyle.

bastırdım şişeyi suya doğru ve çektim zehri içime...

-bir tane daha istiyorum.

onur'un yüzünde yine o garip gülümseme... bir kapak daha.
içime dolup taşan duman beni uyuşturmaya yetmişti. kalktım yerimden ve oturdum yine koltuğa.
anlamsızca bakıyordum etrafa ve nefret ediyordum kendimden. aslında her şeyden...