inci itiraf

her yanım ağrıyor, yaprak gibi titriyorum şu'an. kötü geçen bir günün sonunda kendini eve atarsın da evde bi ölüm sessizliği vardır ya! olmasa keşke.

-ela,çabuk gel!
-dur üstümü çıkarayım bi.
-gel çabuk.
-n'oldu?
-bir oldular annemi ağlattılar yine.

birşey demeden mutfağa geçiyorum. meyve hazırlıyor, bakıp gülüyor bana. gözleri kızarmış, belli ki ağlamış. öpüyorum yanaklarını.

-ölürüm ben sana. gel odaya geçelim.
-sen geç geliyorum ben.

üstümü değiştiriyorum. geliyor yanıma. ablam,annem bir odanın içindeyiz. oda sıcacık. oan biteni anlatıyorlar. babamın ağzının bozukluğu her defasında annemi yerle bir ederken,ne olursa olsun ona olan sevgisinden dert yanıyor yine. ama ben tir tir titriyorum.

-çok üzüyolar beni ela.
-beni de anne..

titremeye devam ediyorum,her yanıma iğne batırıyorlar sanki.

-yemek yedin mi sen?
-yedim anne.

bütün gün sabah yediğim tostla duruyorum ayakta. kendimi aç bırakarak cezalandırıyorum oysa bazı şeyler benim elimde değil.

-kalk yüzünü yıka bi. bembeyaz oldun!

ayağa kalkıyorum ama bi anda her yer kararmaya başlıyor. ellerim ayaklarım bi başkasına ait sanki. olduğum yere yığılıyorum. hastaneye gidiyoruz. bütün çilemi annem çekiyor benim. doktor bünyemin zayıf olduğunu söylüyor, iğne yapıyorlar. eve gelip yatağıma geçiyorum. bu kez annem öpüyor yanaklarımı;

- beni bi de sen üzme
- tamam anne söz.

verdiğim sözleri tutamadığımı biliyor. ışığı kapatıyor,çekiyor ardından kapıyı. yorganı kafama çekip ağlamaya başlıyorum. bütün bu çaresizliğime, kendimi yerle bir edişime,içler acısı halime gözyaşı dökmekten ötesini yapamıyorum ben.

her şeyi geç şimdi.
şimdi kulak ver söyleyeceğime ;

ben insanlara olan güvenimi babamın annemi aldattığı gün kaybettim.
hepsi bu.

http://fizy.com/#s/1aj9a7