murathan mungandan gece gece

Murathan mungan'ın muhteşem şiirindeki son dize.

daha az seviyorum seni
giderek daha az
unutur gibi seviyorum
azala azala
aramızdaki uzaklığın karanlığında
geceler kısalıp, gündüzler uzuyor böyle olunca
daha az seviyorum seni
kendini iyileştiren bir yara gibi
daha az
ve zamanla sen geceyi tutuyorsun,ben nöbetini
uzak dağ kışlalarında
görmüyoruz birbirimizi
usul usul sis iniyor
kopmuş yollara
işığı hafif, uykusu ağır koğuşlarda üzerini örtüyorum senin
bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda
sevgilim sevgilim
yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin
nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunu da
artık daha az seviyorum seni
unutur gibi, ölür gibi daha az
yeniden ödetiyorum kendime onca aşkın öğretemediğini
kolay değil
yalnızca sevgilimi değil, evladımı da kaybettim ben
kaç acı birden imtihan etti beni
tek bir gece vardır insanın hayatında
ömür boyu sürer nöbeti
bu da öyleydi,iyi ol,sağ ol,uzak ol
ama bir daha görme beni!