5 yaşındayım ama hepiniz benim yerimde olmak

bugün erkenden kalktım. kanald'de çizgi film kuşağı var çünkü. koşa koşa televizyonu açtım. cumartesi olduğundan annem ve babam çalışmıyordu. çok sevinçliydim. annaneme bırakılmıcaktım bugün. jetgiller, taşdevri vay babam vay. çok sevinerek hepsini izledim. kahvaltımı yaptım. annem sobanın üstünde ekmek kızartıp yağ ve salça sürerek bana verdi. mis gibi koktu evin içi. o anda ses duydum

arkadaşım samet bağırıyordu kapının önünden emine teyzeeeeee emine teyzeeee diye. annem çıktı.

emine teyze dedi. küçük prens oynamaya çıkacak mı?

annem havaya bi baktı. kar tutmuştu. e çıkartmamak için bir sebebi yoktu. bunlar erkek için erkek için diyerek zorla kilotlu çorabı giydirdi içime. üstüne de kot pantalonumu çekti. çoraplarımı da paçalarına sıkıştırdı. mavi lastik botlarım beni bekliyordu. koşa koşa çıktım dışarı. dışarı çıktığımda saat 12ydi. yapacak tek işim oynamaktı. oynadık oynadık oynadık

ağzımız yüzümüz kar oldu...

kıpkırmızı olduk ikimiz de.

annem saat 6 gibi pencereden çıkıp bağırdı

küçük preenss hadi eve pokemon başlıyor...

sevine sevine gittim eve.

lastikden botlarımı çıkardım.kot pantolonumun paçalarına yapışıp onların şeklini almış kar kitlesi pıt diye yere düştü. yanlışlıkla üstüne basıp çorabımı ıslattım. anneeğğ anneeeeğğ dedim. hadi be eşek sıpası diyip geldi. televizyonumu açtım.

bu bölümde balbazar gelişmek istemiyordu ama ash onu gelişmeye zorluyordu.

balbazarı anlamamıştım. büyümek ne güzel şeydi. gelişmek...

şimdi anlıyorum

küçükken mutluyduk biz...