yalnız insanlar

kendi alfabeni yaratmak kadar şakacıdır bu,
vazgeçilen bir ideal kadar anlamsız...
akıp gidene aldırmaksızın harcarsın elinde zaten olmayanı,
koz yoktur oysaki...
mağdur edilen bir vatandaş gibi susarız.
geleneğimizdir mağdur edilmek.
adaletimizdir tepki vermemek.
nedense hep büyük adam biziz
o kadar büyüğüzki hepimiz jean val jean kesiliriz boş ve akıcı hayata.
ama hayallerimiz vardır, uğruna hayatımızı dahi ortaya koyabileceiğimiz ama gerçekleşmeyecek hayaller.
oyun oynamayıda hayallerimiz kadar çok severiz,
çünkü kurallar bize aittir.
bu defa yöneten biz oluruz. yönetenlerin isyanını anlamaya çalışırız, kendi isyanımızla.
hani o sesimizin dahi çıkmadığı, koltuğumuzda oturduğumuzda ki isyan.
meraklıyız, öyle meraklıyız ki tekere çomak sokarız ama bir saat sonra kendi ellerimizle onarırız o tekeri.
bizler utanç kaynağıyız.
mühim olduğunu zanneden,
ancak küçüklüğündeki hayalleri bile savunmayan,
makineleşmiş sistemin küçük tatlı oyuncaklarıyız.
bizler istenmeyenler olarak,
bazen kaybeden bazende vazgeçilmekten vazgeçemeyenleriz.

aylar sonra gelen edit:yazının asıl sahibi (bkz: 11 ceyrek) dir.