birsey anladıysam tüm inci beni gibsin

rezerved tutar

sen ne diyon amk

ne diyon sen amk

Bune amk biraz yaratıcı ol

Tum dunya capinda devletler kuresek kriz ilan edildi ama nafile. Insanligin bir zincir gibi orgutlenen medeniyeti bir gecede coktu. Kimse olan biteni anlamadi ama alismaya calisti.Ne bir polis ne bir asker de ne de bir doktor. Hayatta kalmaya calisan cogu insan bunu basaramadi.Pek azi bir kibrit gibi sonen ve caddeleri kanalizasyon pisligini ve karabligini andiran moloz yigini haline donmus sehirlerden kirsal yerlesimlere goctu.

Tahmini 4 milyar insan devletin kendisi yuzunden oldu.Her sey, urettigimiz her sey bizi yok olmanin esigine getirdi, insanliga iyi bir hayat sunmak icin gelistirilen kuresel sanal gerceklik sistemi bizi birbirimizi olduren hayvanlara cevirdi.Ben oldurulenlerden olmadim, oldurenlerden de olmadim. Olaylara gelismeye basladiktan bir iki sonra olacaklrin birkac vaka ile bitmeyecegini ve gittikce daha da kotuye gidecegini gordum. Ailemi bile inandiramadim.Ben Johnny, yalniz basima hayatta kalmaya calisiyorum.

Ve beni oldurmeye calisan sey benim gercekte ne kadar mucadeci oldugumu bilmiyor,on yil ayakta kaldim ama hic yilmadim, yilmayacagim.O deve karsi savasiyorum ve muhakkak birgun yenecegim. Insanligin kaderi donecek, insanlar lagim fareleri gibi yasamaktan kurtulacak, sehirlerimiz yeniden insa olacak ve medeniyetimiz bittigi yerden tekrar dogacak. Buna inaniyorum, bununlayasadim inancimla mucadele ettim,hep oyle olacagim.

Okuyan yoksa gidiyorum, yazmayacagim.Kendi kendime deli gibi anlatamam. Okuyanlar belli etsinler kendini

Las vegas sehri insan gorunumlu robotlarla dolu. Evet sadece bir insan diyebilirsiniz onlara. Beyinleri ele gecirilmis biyolojik bedenli makineler sadece. Olaylarin gelisimi sirasinda cogu olduruldu,ama azimsanmayacak kadari sehirlerde ve insan avliyorlar. Sehirleri insanlarin uzerine yiktiklarigibi kendileri icin de insa ediyorlar. Nereden yonetildikleri bir bilincleri olup olmadigini bilmiyorum, simdiye kadar birkac tane olusunu ele gecirdim,ne sekilde oldukleri hakkinda birkac fikrimvar ama yasamim onemli oldugu icin hicbir zaman riske atmadim kendimi, hersey zamani ve yeri gelince.Bu biyolojik makinelerin uzerinde sanal gerceklik uygulamasini yoneten bir cip var, bunu 6-7 yasindaki cocuk bilebiliyor fakat onlari cipin zarar gormesi mi engelliyor,hic denemedim.

--spoiler--

--spoiler--

ulan hangi filmdi bu çıkaramadım şu an ama bulacam

rez ben beklyorum yazınca buraya cevap yaz da haberim olsun

Olaylarin baslangicinda bir grup bu konu hakkinda neyin kontrolden ciktigi ile ilgili arastirmalar yaptilar, devlet bu isi cok gizli yuruttu, iceride hesaplasmalar dondu. Disariya bilgi sizdiranlar oldurulduler.Ama artik bu bilginin bu yasamin icindeyiz,o bilgiyi elde etmeye calisiyoruz.Ben VRRT(Virtual Reality Research Team)da calisiyorum, calisiyordum desem dogru olur ama hala isimi yapiyorum. Size bu is boyunca yaptiklarimi gun be gun aktaracagim, insanlar umut alacaklar.

Gün 1:

Gunluk tutmaya karar verdim, yazmayali kayit tutmayali epey bir zaman oluyor. Yazmak disinda bir arkadasim yok.O kadar yalnizim ki biriyle konusmayi oyle unutmusum ki bazen kendimle sohbet ediyor buluyorum. Olanlarin acisini unutmamak mumkun degil. Insanlar hala aci cekiyorlar.Ama Tanri lutfetti ki 50 kilometrelik bir alanda ne sag bir insana ne de oluye rastlayabildim. Koordinatlarim 37.6246704,-115.6968618,12z,Las Vegas a 50 kilometre mesafedeki Rachel da bir ciflik evinin toprak altindaki kismindayim.5 aydir meskenim burasi, aarstirmalari burda yurutuyorum.

yaz panpa devam heralde sadece ben okuyorum

Gerekli techizatlar tam degil. Etraftan topladigim kadariyla birseyler yurutmeye calisiyorum. Birkac gun once yanimda kalan uc kisilik grubu kaybettim, yiyecek icin Crystal Springs kasabasina dogru yol aldilar, geri donmediler. Belki gibisip kaldilar, yardimima ihtiyaclari var,hic bilmiyorum. Yardim edip etmeyecegimden de emin degilim, yiyecegim ve su tukenmek uzere. Onlari kurtarmak istiyorsam kendimi kurtarmam lazim. Buraya Crystal Springs den daha yakin bir yer yok, oraya yarin hem kendim icin hem onlar icin gidecegim. Yazdikca susadigimi hissediyorum, kisa kesmek zorundayim aslinda ama bugun ne yaptiklarim onemli, sabah gun isigi yuzume vurdugunda evimin odasina giren gunes isigini hatirladim, guldum gectim. Bugunu tembellige ayirdim, butun gun samanlarin ustune uzanip birkac delikten sizan isigin keyfine baktim. Diger gunlerim boyle gececek diye korkuyorum. Bugunluk boyle olsun, uzun zamandir tatil yapmiyorum, buyuk bir bahanem oldu, krndimi kandirdim.Çok uyudum ama hala almamis gibiyim, biraz daha uyuyacagim.

Gün 2 gece saat 2:

Disaridan gelen catirti sesiyle uyandim.Her ihtimale karsilik el fenerini yakmadim.Bu biyolojik makineler isiga karsi cok hassaslar. Olmek istemiyorum,hep boyle hareket ettim. Sessizce bir iki kutugu ahsab duvarlara surukledim, duvarin ust kisminda kucuk bir pencere beni hayata baglayan tek seydi zaten. Simdi de oyleydi. Kutuklerin ustune cikip cevreyi kocaman gozlerimle izledim. Birseyle gozgoze gelmek istemiyordum.10 saniye sonra bir bu nesnenin kopek oldugunu anladim. Gulesim geldi,bir kopek,ne kadar da komikti. Giden arkadaslarin yerini tutabilirdi.O gece kopegi yanima aldim, dostum olacakti. Yardimcim olacakti. Basini oyle oksuyorum,bir bilseniz.

Gün 2 gece saat 3.30

1.30 saat sonra tekrar ayaktayim. Gozumu araladigimda beni sevindirenntek detay kopek. Odanin icinde agir bir karanlik var. Yatagimi o kadar ozledim ki,burda hicbir zaman kegibsiz bir uyku surduremedim,2 saatte bir sanki beni birseyler uyandiriyor. Derin dusuncelere daliyorum. Esimi o kadar ozledim ki,yatagimdaki sicakligini o kadar ozledim ki,hayatta oldugum gercegi oldurucu bir duygu. Bundan kacamiyorum da.Gece acayip sessiz ve karanlik, gunduz de oyle. Yasamak bir baska insanin eliyle degil de senin elinle artik.