Müslüm babanın affet şarkısındaki, 16 yaşındaki kardeşimizin yorumu;
Öncelikle sırf bunu yazmak için kanal açtım, adımı belirtmek istemiyorum,16 yaşındayım, isterseniz velet diyin, isterseniz senin ne işin var lan burda ders çalış vs vs, benim için önemli değil. Sevdiğim kızın "hatırası var" diye bu şarkıyı snap atması üzerine bende buraya geldim. Bana Ali, ona Ayşe diyelim. Zaten isimlerimizi fazla kullanmayacağım.
Yaşadıklarım çok uzun ama kısa kesmeye çalışacağım.
Yaklaşık 4.5 sene önce internette tanışmıştık. O zamanlar daha henüz birbirimizi adam akıllı tanımamıştık, bide tabi o zaman harbi harbi velediz, sonrasında 8. sınıfta bir şeyler olmaya başladı. 8 den 9. sınıfa geçiceğimiz yaz özellikle aramız çok iyiydi, sevgili değildik ama sevgiliden öte gibiydik, bambaşkaydı ya. Her neyse, TEOG felan filan derken liseye geçtik. Sohbet muhabbet güzel, her şey mükemmel, bizim okulun 2016 Mayıs 18 de onun yaşadığı şehire otel gezisi oldu. Ben normalde gitmicektim ama sırf o orda diye gittim. Orda buluştuk, el ele havuzun kenarında dolaştık, otelin çocuk parkı vardı, ordaki bi banka oturduk kafasını omzuma koydu, saçlarını okşadım, size yemin ediyorum o dakikalar hani kalbinizde bi sıkışıklık olur ya çoğu zaman bi sıkıntı olur, onun tamamen yok olduğu dakikalardı, huzura kavuştuğum dakikalar... Onunla el ele tutuşmak ve sarılmak, kafasını omzuna koyması, o anki huzurla saçlarını okşamak, yemin ederim asla kötü bir şey de düşünmedim onla, sonra kolundan çıkarttı bana bir bileklik verdi, bu benden sana hatıra olsun dedi. Aldım taktım. Her neyse onun annesi aradı, "okul kursundan çıkınca yanıma gel işimiz var dedi"(okul kursuna gitcem diye gelmişti yanıma). yani yaklaşık sadece 1-1.5 saat görebildim onu ve sadece 5 fotoğrafımız var onunla, her neyse otelden uğurlamaya gidiyorum çıkışta sarıldık, bırakamıyorum... Sonra dedim ben sana bir hediye veremedim kusura bakma, bana, "ben zaten en güzel hediyeyi aldım" dedi. O kadar mutlu olmuştum ki. Ondan sonra içimden geldi öptüm, o da beni öptü ondan sonra gidişini seyrettim. Ondan sonra havuzun oralarda oda arkadaşımı buldum, anahtarı aldım ve odaya çıktım, yaklaşık 10 dakika ağladım. Bir daha ne zaman göreceğim diye. Sonra oda servisi geldi, benim gözler kanlı, "haa pardon dedi" çıktı. Her neyse ordan döndük ben bunu aradım, dedim o kadar 3.5 senedir ( o zamanlar) birbirimizi tanıyoruz ama, bir yıl dönümümüz yok, 21 Temmuz olsun mu dedim. 21 Temmuza karar kıldık, o zamana kadar bir kaç basit tatsızlık dışında her şey güzeldi, 21 Temmuz akşamı mesaj attım, işte tahmin edebileceğiniz gibi, iyiki varsın eğer Allah kaderimizi bozmazsa, düğünümüzü de gelecekte bugün yapalım mı vs. Ondan sonra mesaj geldi : "ilişkimiz ?" Bende ilişkimiz derken falan yazdım, doğruya doğru sevgili değildik, ama emin olun gerçekten sevgililerden öteydik, öyle kanka felan da olmadık hiç bir zaman. Hep gelecek hayalleri felan kuruyorduk ama nedense sevgili değildik işte, mesafeler yüzünden.
Sonra uzunca bir mesaj geldi, Sen buradan ayrıldıktan sonra Haziranın başlarına doğru Mehmetle (tabiki gerçek adı değil) çıkmaya başladım. Sen benle böyle konuşurken hep vicdan azabı yapıyordum, ama ben sana çok değer veriyorum Ahmet, hayatıma yeni giren birisi için seni çıkaramam, seni hiç kimse için çıkaramam, sen hep hayatımda olucaksın bunları yazarken ağlıyorum vs.
Bende sinirlendim tabiki haklı olarak, yanıma hiç bir şey almadım. Gecenin 12 si o sıralar da babam annemi meydandan almaya gitmiş,(15 Temmuz sonrası meydanları biliyorsunuz) geri dönüyorlardı. Tam kapıda karşılaştık, nereye dediler, anne, baba bir şey sormayın gelicem dedim. Bizim evin hemen orda stadyum var, neredeyse onun çevresini turlayacak kadar koştum. Sonra yoruldum canım sigara istedi, çok kötüydüm. Apartmanda bir yere sigara zulalıyordum, 2-3 tane de çakmak vardı aldım bi tane okulun parkında bi banka uzandım, bizim onla olan şarkımız, "Dünyayı Durduran Şarkı"yı söyledim. Falan filan zaman geçti bir hafta, fazla detaya girerek canınızı sıkmak istemiyorum.Mal gibi, benle o çocuk arasında seçim yap dedim, yaaa Ahmet yapmam dedi.
1-2 hafta sonra Mehmetten ayrıldım, soru sorma diye mesaj geldi. Ben de tekrar mal gibi "Affet"tim. Sonuçta sevgili değildik mesafe vardı, zoruma gitmişti tabi ama hatasını anlayıp, hatasından geri dönmüştü.
Ondan sonra ben tatile başka bir şehire gittim. Akşamları çok güzel konuşuyoruz, sıkıntı yok, bir gece ansızın soğuk oldu.
Sebebini felan söylemedi, gece ben buna upuzun mesajlar attım. Sabah ise düzelmemişti durum, üç beş bişey yazıp geçiştirmiş.
O da zoruma gitti. Bütün gün çabaladım, bana "Ahmet, artık Sadece kardeşlerimin ablası, babamla annemin kızı olmak istiyorum" dedi. Gece evden çıktım sitedeki parka oturdum sigara yaktım, ama içimdeki dert geçmiyor. Allaha dua ettim Allahım bizi kavuştur okul başlamadan diye. Belki yüz yüze konuşursak sorunlarımız çözülür diye düşündüm. Tatile gidicektik ailecek, anneme anlattım dedim böyle böyle ben bu kızı seviyorum, babamı da ikna ettik kardeşlerime göre nere olursa zaten razılar. Onların yaşadığı yere tatile gittik. (Gidiş + dönüş 1300km) 5 gün kalıcaktık, son güne kadar buluşamadık, ben kafayı yiyorum ertesi gün ayrılcaz otelden. Havuza girdim kafam düzelir belki diye, dedim ulan o gelmiyorsa ben giderim, konuştum bunla, tamam dedi, akşam bindim dolmuşa gidiyorum bir kavşakta inicem, indim. O sırada da konuşuyoruz telefonda, arkadaşca buluşcaz dedi. Neyse bir durakta bekliyorum bunu bu uzaktan gelmeye başladı, hiç bir şey konuşmadık, dümdüz yol var yürüyoruz, ben yaktım bi tane sigara arada ona bakıyorum, sonra dönelim mi dedi, ben sanıyorum ki bir yerlere zütürcek, oturup konuşcaz her şeyi, dönelim dedim. Demez olaydım, dönmeye başladık, ben bir şeyler konuşmaya başladım, niye böyle yapıyorsun vs. Whatsappdan anlatırım dedi, düşünsenize onun için kaç yüz kilometreyi gözden çıkarmışsınız, whatsappdan anlatırım diyor. Ben buna dedim sarılalım, sarılmaya çalıştım itti babamın arkadaşı var dedi (tekel market vardı) sonra yol ayrımına gelmiştik hadi sen burdan aşşağı git benim eve gitmem lazım dedi. Ben vuruldum beynimden. Yürümeye başladı. insan bir bakar, ne bileyim bir şey yapar, sanki 21 Mayısta buluştuğum kız değil, bambaşka biriydi. Ben bi müddet izledim koştum arkasından sarılmaya çalıştım "Ahmet git" diye bağırdı.
Orda ben tam anlamıyla kalbimden vuruldum. Ayakta felan duramadım başım dönmeye başladı. Ama onun umrunda bile değildi. Ben kıyamazdım ki ona, saçlarını bile okşadığımda çok dikkat ediyordum canı acımasın diye, Ama o bana kıydı. Sonra kaldırıma oturdum bi sigara daha yaktım. Bu da sana son sigaram olsun diye fotoğraf attım. Görüldü attı. 1 hafta geçti. "Ahmet ben özür dilerim burda olmazdı babamın arkadaşı felan da vardı vs" Bende dedim, ulan bi sarılcaktık. Kokuna çok ihtiyacım vardı. Kötü bir şey yapmıcaktık ki. dedim
ULAN ALTI ÜSTÜ BiR KERE SARILICAKTIK BE... O SARILMA BELKi BASiT BiR ŞEY AMA BAZEN DÜNYA SENiN OLUR.
Her neyse, ben gene malım, gene "Affet"tim. Tabi anında değil, zaman her şeyin ilacıdır, bir müddet geçti, eskisi gibi olamadık. Ben bir tane kız arkadaşıma onun numarasını verdim, konuştular, falan filan uzun yerler buralar, ben 15 tatilde gene bu mevzuları açtım, neden düzelmedi aramız diye, niye ? Ben nasıl bir pgibolojideysem kıyamadım ulan. Hala bir emek bir çaba, mesafelerin uzak olduğunu söyledi, Ahmet yeter artık konuşma bunları dedi. Ben de tamam artık bu mevzuları açmıcam ama lise bitince yanına gelicem konuşucaz adam akıllı dedim. Tamam lise bitsin konuşulur dedi. Geçen de "aynı anda telefonları kapatalım, ders çalışalım, sonra belirleştirdiğimiz saatte geri açalım" diye teklif verdi, hatta bugün başlıyoruz kaç gündür işlerim felan vardı. Birazdan mesaj atcam başlıyalım mı diye.

BEN BU KIZA BU KADAR DEĞER VERDiM, ONA GÖREBiLECEĞi EN GÜZEL MUAMELEYi GÖSTERDiM, YERi GELDi SiNiRLi DE OLDUM, SADECE ÖYLE SÜREKLi AYNI MODDA OLMAK OLMUYOR, YERi GELDi DERTLEŞTiK, YERi GELDi ÇOK GÜZEL HAYALLERiMiZ VARDI, ONLARI DÜŞLEDiK, YERi GELDi FENERBAHÇE-GALATASARAYI TARTIŞTIK, VS VS BEN ONLA GELECEKTE EVLENME HAYALi KURUYORDUM, HEM BU DÜNYADA HEM AHiRETTE BERABER MUTLU OLABiLMEYi DÜŞÜNÜYORDUM.
ÇOCUKLUKTAN BERi TANIDIĞIM iÇiN KENDiMi ÇOK ŞANSLI HiSSEDiYORDUM, ŞUNUN ŞURASINDA 2-3 SENE KALMIŞ LiSENiN BiTMESiNE DiYE DÜŞÜNÜYORDUM, O DA HEP DERDi LiSE BiTSiN DiYE. AMA MALESEF MESAFELER BAZEN GERÇEKTEN ÇOK ACIMASIZ OLUYOR. ONUN NE YAPTIĞINI BiLEMiYORUM, ÇOK BERBAT BiR ŞEY. AMA GÜNÜN BiRiNDE "AHMET, BÖYLE BÖYLE YAPTIM, HAKLISIN "AFFET" " DE, BUNU iSTiYORUM
BELKi GENE AÇARSIN BU ViDEOYU, BU YORUMU GÖRÜRSÜN, BEN SANA GEREKLi DEĞERi HER ZAMAN GÖSTERDiM, BU YORUMU OKURSAN YORUMU FOTOĞRAF ÇEKiP WHATSAPPDAN AT OLUR MU ?
KEŞKE YANINDA OLABiLSEYDiM, BANA DEDiĞiN GiBi " SEN BURDA OLSAN SEN BENi BIRAKSAN BiLE BEN BIRAKMANA iZiN VERMEM" DEDiĞiNi YAPAR MIYDIN
HER ZAMAN SARILABiLSEYDiM KEŞKE SANA
CANIM ÇOK gibKIN OLDUĞUNDA SADECE SAÇLARININ KOKUSUNU ÇEKEBiLSEYDiM
AMA KEŞKELER HiÇ BiR iŞE YARAMIYOR... 

Not: Amk böyle dram çağan ırmakta bile yok...
edit: beyler bende okumadım da 378 kişi beğenmiş ki bi tak var.