Bundan 10 - 12 sene önce babam işsiz benim hiç elbisem yok. Annem oğlum ya elbise ya da ayakkabı alacağız dedi. Bende yırtık elbiseler dikilir en iyisi ayakkabı dedim içimden. Hemen bir ayakkabıcıya gittik babamla. Babam oğlum istediğin ayakkabıyı söyle alıcam demişti ama biliyordum paramızın olmadığını. Neyse bir ayakkabı beğendim 50 lira civarıydı ama 50 lira o zamanlarımız için önemli bir paraydı. Neyse aldık eve doğru koyulduk. Ayakkabıları baş ucuma koydum uyudum.O zamanlar bizim hiç sevmediğim bir beden hocam vardı. Futbol oynatıcam hepinizde dedi.Ben istemedim ısrar edince açıkladım durumu hocam ayakkabı falan yeni diyorum.Lan gir oyuna dedi.O zaman ki okulun futbol sahası çakıl. Neyse bana top geliyor vurmamaya çalışıyorum. Hoca bundan not vericem diye konuşuyordu köşede.Top bir vurmamla ayakkabının önü açıldı. Hocam benim ayağım ağrıyor dedim izin vermedi ama ben çıktım arka bahçede ağlıyorum.Eve gittim babam gördü ayakkabıları ama pek dikkatli bakmadı üzülmeyeyim diye. Annemin yanına gittim anne pantolonlarım gibi diksek olur mu dedim. Babam balkona çıktı herhalde ağlamış o zaman. Allah'a şükürler olsun şimdi halimiz iyi Allah'a binlerce kez şükürler olsun.Siz siz olun elinizde olan herşey için şükür edin.