beyler birazdan dışarı çıkacagım bu saatte. sonunda kıçımı kaldırıp o ilk adimi aticam. bakkal abdullah amca mütiş kürdo şivesiyle beni selamlayacak, kahveci ahmet amca " çay burada elli kuruş yaram ne diye kafelere 1.5lira veriyorsun" bakişiyla yerecek ama suratindan gulucukler eksilmeyecek. Firinci sami abi gece otuzbir çektiği taşak kili dolu eliyle ekmekleri yoğurup firina verecek. Simdi dışarı çıkıyorum beyler. Bugün cumartesi parklarda çocuklar anneleri ve babalariyla gezecekler, gunes paril paril parlayacak ve hava muhteşem olacak koşun. Plajlar yavaş yavaş dolacak ve aileler arkadaş gruplari, gitarlar ve ateşler. bugün bahar koşun be gelin be.ben koşamıyorum çünkü kucukken gecirdigim trafik kazasinda bacaklarimi kaybettim. parklara ailemle gidemiyorum çünkü bacaklarim kaybettiğim tek şey değildi. olsun yine de gülüyorum.siz koşup kahkahalar atabilesiniz diye ekgib etmiyorum gülüşlerimi yuzumden..

Not-tasavvuridir,bu hikayede anlatılan kişi ve kurumlar hayal urunudur.

Edit1-bahar hepimize mutluluk ve huzur getirsin. engelli vatandaşlarimiza kardeslerimize yardimlarinizi esirgemeyin