Bende pek bir şey yokta şimdi aklıma gelen bir anıyı anlatıyım. emlde okudum, dokuzuncu sınıfın ilk dönemi, bilgisayarların olduğu sınıfta takılıyorduk. Kullanılmayan bilgisayarlar yığılıydı köşede, hepimizin aklından geçeni muallaknin biri dillendirdi. Ramları çalalım düşüncesi bir şekilde kabul gördü. Hocalarda bizi sürekli rahat bırakıyordu sınıfta ders mers yok, hakettiler anlayacağınız. Teneffüste 4 kişiydik sınıfta olay olduğunda, üçü bilgisayarları telaşla açıp ramdan girdiler işlemciden çıktilar. Bir kişide kapıdan izliyordu olanları gülerek. Tam olarak ezik yıkık denecek biriydi. Dünyanın en yufka yüreklisi olsanda sana davranışlarıyla kendisini aşağılatacak raddeye getiriyordu. Neyse çok detaya girmiyim bende bi yeltendim çalmaya ama o zamanlar imanlıydım bir yandan da başımın belaya gireceğini sezdimmi naptim boşverdim. Herşey güzel ilk dönem bitti. Ikinci dönem bilgisayarlara ihtiyaç oldumu. Hocalar farketmiş bu pcler boş. Sınıftakilere sordular önce tüm sınıfa birden sonra tek tek. Bende biraz renk verir gibi oldum, ama kapıdan gülerek izleyen arkadaş hepsinin ismini vermiş. Ben bilmiyorum dedim. Neyse bunlar okuldan atılma raddesine geldi sanırım ama itiraz ettiler. Tenefüsü mağdur maskesiyle gizledikleri sadist bir heyecanla beklediler. Bu üçü sınıfın serserileri, gerçi komple serseri sayılıyoduk ama bunlar en öne çıkanlar. Tenefüste gizlemeden saklamadan dövdüler ispiyoncuyu.-isim koymadığımdan ispiyoncu diyorum.- ben oraya gittiğimde çocuğa saldırıyorlardı üçü sözü dinlenen bir diğer çocukta sakinlestirip ispiyoncuyu koruyordu. Bir iki yumruk yemiş sanırım, ağlayarak müdüre şikayet etmiş bunları. Neyse çok uzadı, bu üçü sürekli reddediyorlar, diğerini eze eze susturuyorlar. Hocalqrla baş başa konuşabiliyor sadece ispiyoncu. Hatırladığım bir sahnr var, 1 hafta falan geçti hiçbjrşey karara bağlanamadı, sınıfta konu açıldı. Öyle böyle derken üçlünün elebaşı ispiyoncuya sürekli yükleniyor. Hocam bakın ağzını açamıyor, biraz erkeksen bizim çqldığımızı söylersin şimdi, kabul edeceğiz yemin et çaldığımızı gördüğüne falan derken hocanın biraz aklı olduğunu varsayarak durumu anlamasına rağmen muallaknin vaazlarını dinlemeye devam ettiğini farkettim. Sesi çıkanı haklı olana yeğliyordu. Ispiyoncu çocuğa acayip ayar oldum, kafasını sıraya gömdü çıt çıkarmadan durdu, sanırım ağladı. Zil çalınca gittim üçlunun elebaşına bu çocuğun üstüne gitmeye devam ederseniz çaldığınızı söylerim dedim. Öyle böyle derken orta yol bulundu, ama o çocukta açılan yara uzun zaman geçmeyecek.