Sonunda gibtin mi lan o kızı

162 gün 17 saat olmuş. şiir yazmıyorum artık. tüm yazdıklarımı ve silersem diye yedeklediklerimi sildim. kağıtlar almıyor artık beni. saçlar klagib beş numara değil sakal bıraktım baya da uzattım. sevdiğim kız dönmeyeli 2 yıl 4 ay 12 gün olmuş. sanırım dönmeyecek artık. ama ben yine de bekliyorum. ruhumdaki liseli de öldü artık herkesin entrysine muallaklik de yapasım gelmiyor. . sözlükte vay lan efsane yine başlık açmış diyebileceğim bir tane adam kaldı. oda yakında uçmağa varır. sanırım kaybettik lan. hiçbir şey aynı kalmıyor. şairin söylediği gibi artık. kar altındadır varoşlar hasretim nazlıdır Ankara

birşeyler oluyor. içimde kötü bir his var. şarkılar uzakta sen uzakta.

Zaman çabuk geçiyor

zaman çok hızlı ömürler kısa. yapacak bir şey yok. giden gelmeyecek yazılar şiirler sil baştan yazılmayacak. yaşananlar mazi denen boşlukta sürekli beynimi kemirirken ben duygularımı yılların yıpratması için bir kenara kaldıracağım. yıllar geçti daha yıllar geçecek. şehirler insanlar karmaşasında ben tüketirken tükeneceğim aynı zamanda. ve her yıl aynı ayda aynı günde buraya uğrayacağım. anıları düşünceleri paylaşmak hayatı paylaşmaktır. başlığı açtığın için teşekkürler panpa.

Demistimki ktü de pc muh olurum
Hava harbiyeli oldum şuan

Bu dönem yaşadığın hiçbirşey canını sıkmasın. Hep önüne bak.

Bu arada sevgilin oldu mu?
Oldu: Helal lan sonunda
Olmadı: Yuh be amk.

Notumu bıraktım beyler Allah hepinizinkini kabu etsin mq

https://youtu.be/UF7IVgDEqOs

başlık ikici yıl dönümünü boş geçmiş. gerçi bende bir yılımı boş geçirdim. yine Ankara'dayım iki haftayı geçti. mazi canlanıyor gozumde.. ne zaman bir dolmuş görsem bu şarkı kulaklarımda çalmaya başlıyor. ey gri şehir sen ki bulutlarındam üstümüze hep şiir yağdırdın. her şiir yağdığı vakit toprak değil hüzün koktu yüreklerde. ağız dolusu susmayı öğrendik caddelerinde. bağrıma saplanan hançeri çek artık.

17.07.2019

nefes alıyim yeter.

vaktinde olmamış olsa da bu yılın enrtysini girmek istedim. her şeyde vakitsizim. değerlerde sevgide umutta o yüzden özür dilerim... umarım yeğenim beni görünce boynuma atlamaya devam eder. umarım insanlardan kaçmaktan vaz geçerim. umarım daha fazla adı duyulmamış Türk Rock grubu keşfetmiş olurum. umarım sevdiğim kadın rüyalarımı rahat bırakır. umarım annem yaşıyor olur. umarım gelecek yılda burada olurum. nitekim bunların hepsi için umudum giderek azalıyor.

şöyle bir baktım entrylere kimse 2020 için not bırakmamış. bu ne kadar taktan bir sene olduğunu gösteriyor sanırım. ve ben merhaba mezarlık diyerek başlıyorum bu entrye. çünkü biliyorum burası unutulmuş bir yer artık. bu yıl abimin bir tanesi daha evlendi. yengem yemek yapmakta baya iyi. düğününü araya bir yere sıkıştırmak zorunda kaldık. malum pandemi yüzünden. biraz soluk bir düğün oldu. ama babam çok sevindi. hep oğullarının evlendiğini görmek isterdi. nasip değilmiş artık benimkini hiç göremeyecek. üç ay önce babam diktiği ağaçlara, her gün oturduğu koltuğa, ikamet ettiği eve ve tüm çocukları ile bakmayı çok sevdiği yıldızlara son kez veda etti. bir daha onları göremeyecek. belki de biz onu bir daha göremeyeceğiz demek daha doğru olur. üç ay önce.. zaman ne kadar hızlı geçiyor. üç aydır babasızım. sanki üç yüz yıldır babamı arıyor gibi hissediyorum. sonra hep öfkeleniyorum. ilk seferinde hastahaneye gönderdiğim babamı evime geriye birşeyi yok diye gönderdiler ya ona çok üzülüyorum. iki gün sonra tekrar gönderdiğimde babamı, artık çok geç diye cenaze aracı ile gönderdiler ya deli oluyorum bazen. hani o herkesin balkonlara çıkıp sokağa çıkıp alkışlamamızı istediği sağlık görevlileri varya ... onların bir kısmından nefret ediyorum. yakasından tuttuğum herkese sormak istiyorum benim babam neden öldü lan diye. böyle çok düşündükçe migrenim tetikleniyor başım daha çok ağrıyor. ağrı kesicilere salak bir bağımlı gibi daha çok yükleniyorum.. kendimi öyle bir kapadım ki telefona bilgisayara televizyona.. onlara da bağımlı gibiyim. tam bir rezil hayatı yaşıyorum. kendime yada başkalarına o soruyu sormamak için yapıyorum bunu. o sorudan kaçıyorum sürekli. ama o peşimi bırakmıyor. insanlara anlatamıyorum. zaten insanlar birbirini anlamak istemiyor artık. ve sanki iki el kafatasımı içeriden yarıp dışarı çıkıyor kafamı ayırıyor. içinden bir ağız çıkıp bağırıyor ... benim babam neden öldü lan?